Νευρογενής Ανορεξία

Σίγουρα όλοι έχουμε ακούσει για την ανορεξία και τις σοβαρές επιπτώσεις οι οποίες μπορεί να υπάρξουν σε κάποιο άτομο. Ποια είναι όμως τα συμπτώματα, τα προειδοποιητικά σημάδια αλλά και ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να αντιμετωπισθεί η νευρογενής ανορεξία;

Όλα τα πιο πάνω θα αναλυθούν στο σημερινό μας άρθρο.

Καταρχήν καλό θα ήταν να ξεκαθαρίσουμε το γεγονός ότι η νευρογενής ανορεξία δεν είναι ανορεξία αλλά στην ουσία έχει να κάνει με την επιβολή του ατόμου (από μόνο του) στον εαυτό του ούτως ώστε να απέχει από το φαγητό.

Όσο αφορά τους τύπους της νευρογενής ανορεξίας είναι δύο και είναι οι πιο κάτω: περιοριστικός τύπος κατά τον οποίο το βασικό σύμπτωμα είναι ο περιορισμός της τροφής και ο υπερφαγικός τύπος όπου το άτομο τρώει πολύ αλλά αυτό συνδυάζεται με την πρόκληση εμετού και την χρήση καθαρτικών και διουρητικών. Επίσης στον δεύτερο τύπο το άτομο ασκείται έντονα σωματικά.

Περνώντας στα συμπτώματα τα οποία πρέπει να έχει κάποιος ούτως ώστε να γίνει διάγνωση της νευρογενής ανορεξίας είναι: το άτομο να αρνείται να κρατηθεί το συνολικό του βάρος πιο πάνω από το ελάχιστο φυσιολογικό επίπεδο σε συνάρτηση με το ύψος και την ηλικία του, το άτομο να φοβάται έντονα ότι θα παχύνει ή ότι θα βάλει κιλά ακόμα και όταν το βάρος του είναι κάτω από το κανονικό, υπάρχει διαστροφή στο πως το άτομο βλέπει το βάρος ή το σχήμα του σώματος του με αποτέλεσμα να επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό η αυτοπεποίθηση του (αλλά και να ορίζει ότι έχει αξία σαν άτομο όταν επιτύχει να χάσει βάρος). Τέλος όσο αφορά τις γυναίκες, όταν ξεκινήσει η περίοδος υπάρχει αμηνόρροια για διαδοχικά για τουλάχιστον τρεις μήνες.

Στην συνέχεια θα αναφερθούν τα προειδοποιητικά σημάδια. Είναι αρκετά και είναι τα εξής: το άτομο αποφεύγει συνειδητά το φαγητό και χάνει συνεχώς βάρος, πιστεύει ότι είναι πολύ παχύ αλλά στην ουσία συμβαίνει το αντίθετο, ζυγίζεται συνεχώς, αποφεύγει τις κοινωνικές εκδηλώσεις και αρνείται να φάει, γυμνάζεται συνεχώς χωρίς όμως να τρώει το απαραίτητο φαγητό το οποίο χρειάζεται βάση των θερμίδων οι οποίες καίγονται, δεν έχει ή είναι ακανόνιστη η έμμηνη ρύση, κρυώνει πολύ εύκολα, ασχολείται πάρα πολύ με το θέμα του φαγητού σε ιδεοψυχαναγκαστικό σημείο (π.χ διαβάζει, συγκεντρώνει συνταγές, προγραμματίζει και σκέφτεται τι θα φάει), παρουσιάζονται σωματικά συμπτώματα (π.χ κοιλιακός πόνος, δυσκοιλιότητα, ξηρότητα του δέρματος).

Υπάρχουν επίσης και κάποια προβλήματα τα οποία μπορεί να υπάρξουν βάση της νευρογενής ανορεξίας στην υγεία του ατόμου. Αυτά τα προβλήματα είναι: καρδιακή αρρυθμία ή ανεπάρκεια, αναιμία, οστεοπόρωση, νεφρική ανεπάρκεια. Ακόμη πιο κάτω θα μιλήσουμε για κάποια άλλα στοιχεία όσο αφορά το συγκεκριμένο θέμα.

Τα συγκεκριμένα στοιχεία λοιπόν είναι: σε αρκετές περιπτώσεις ξεκινάει μέσω μιας απλής δίαιτας ή όταν υπάρξει κάποιο στρεσογόνο γεγονός, τις περισσότερες φορές εμφανίζεται στην εφηβεία και στην ηλικία μεταξύ των 14 και των 18 ετών ενώ σχεδόν ποτέ σε άτομα ηλικίας άνω των 40 ετών, το μεγαλύτερο ποσοστό είναι γυναίκες (90%) με το ποσοστό όμως των αντρών να αυξάνεται, αρκετές από τις περιπτώσεις αφορούν μοντέλα, χορευτές ή αθλητές, υπάρχει μεγάλο ποσοστό θανάτου (10 με 15 τοις εκατόν).

Τελευταίους αφήσαμε την αντιμετώπιση του συγκεκριμένου προβλήματος και το κατά πόσο αυτό γίνεται ή όχι. Αρχικά θα πούμε ότι τα άτομα δεν επιζητούν βοήθεια αλλά ως συνήθως πάνε σε ειδικό ή σε νοσοκομείο μετά από την προτροπή και τον εξαναγκασμό σε κάποιες περιπτώσεις από άτομα του περιβάλλοντος τους. Σε περιπτώσεις τις οποίες τα άτομα πάνε ζητούν από μόνα τους βοήθεια είναι λόγω δευτερογενών προβλημάτων τα οποία παρουσιάζονται (π.χ σωματικά προβλήματα). Ακόμη στις περισσότερες περιπτώσεις ζητούνται πληροφορίες από τρίτα άτομα για την κατάσταση του ατόμου αφού το ίδιο δεν αντιλαμβάνεται την σοβαρότητα του προβλήματος.

Επίσης όσο πιο γρήγορα γίνει η διάγνωση του προβλήματος τόσο πιο εύκολα αυτό θεραπεύεται. Το καλύτερο για την αντιμετώπιση του προβλήματος είναι να πάει το άτομο σε ειδική μονάδα μέσω τις οποίας αντιμετωπίζονται τα άτομα με διατροφικές διαταραχές. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου το άτομο δεν ζητάει βοήθεια παρά το γεγονός ότι αντιλαμβάνεται την ύπαρξη του προβλήματος.

Καλύτερη θεραπεία θα δοθεί στο άτομο όταν υπάρξει συνεργασία μεταξύ διαφόρων ειδικών ούτως ώστε να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα σε όλες του τις διαστάσεις (π.χ ψυχολόγος και ψυχίατρος για την ψυχολογική πτυχή, κλινικός διαιτολόγος για να εκπαιδευτεί το άτομο ούτως ώστε να τρέφεται σωστά, παθολόγος ή κάποια άλλη ειδικότητα ούτως ώστε να αντιμετωπισθούν τα υπόλοιπα προβλήματα). Όλοι οι ειδικοί πρέπει να είναι υποστηρικτικοί και σταθεροί προς το άτομο.

Επιπρόσθετα καλό θα ήταν να υπάρχει υποστηρικτική ψυχοθεραπεία. Δηλαδή ο ψυχοθεραπευτής να μην ασκεί πίεση αλλά να έχει υπομονή, κατανόηση, ευελιξία και να σέβεται την αυτονομία του ατόμου. Όλα τα πιο πάνω θα βοηθήσουν ούτως ώστε το άτομο να χαμηλώσει τις άμυνες του απέναντι στην ψυχοθεραπεία. Σημαντική επίσης είναι και η συμμετοχή της οικογένειας του ατόμου. Μέσω ερευνών έχει αποδειχθεί ότι η οικογενειακή θεραπεία βοηθάει αφού το πρόβλημα γίνεται ομαδικό και αντιμετωπίζεται πιο εύκολα αφού το άτομο απελευθερώνεται από το βάρος του προβλήματος. Αυτό γίνεται μέσω της εκπαίδευση του ατόμου και της οικογένειας σε θέματα διατροφής.

Τέλος σημαντικό είναι και το σχολικό περιβάλλον και η συνεργασία με αυτό αφού αρκετές περιπτώσεις παιδιών αντιμετωπίζουν αρκετά προβλήματα στο σχολείο (π.χ σχολικές φοβίες,) με αποτέλεσμα να οδηγούνται στην νευρογενής ανορεξία. Όσο αφορά την ανάρρωση του ατόμου δεν είναι μόνιμη αφού το πρόβλημα μπορεί να επανεμφανισθεί μετά από στρεσογόνα γεγονότα και σημαντικές αλλαγές στο περιβάλλον.

Αυτά είχαμε λοιπόν να αναφέρουμε όσο αφορά την νευρογενής ανορεξία. Καλό θα ήταν όλοι να ενημερωθούμε για το συγκεκριμένο θέμα αφού αρκετά άτομα (κυρίως νέοι) στην σημερινοί εποχή πάσχουν από αυτό. Έτσι θα μπορούμε να βοηθήσουμε ακόμη περισσότερο τα αγαπημένα μας πρόσωπα.

Σας ευχαριστώ για την προσοχή. Τα λέμε την επόμενη εβδομάδα με ακόμη περισσότερα θέματα.